Το φωτογραφικό αυτό πρότζεκτ με θέμα την κακοποίηση "εν γένει" δημιουργήθηκε μέσα στην διάρκεια της καραντίνας αφού παρατήρησα ότι η βιαιοπραγία την περίοδο αυτή αυξήθηκε. Τα περιστατικά της ενδοοικογενειακής βίας σε σχέση με άλλες χρονιές ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Οι κλήσεις προς την Τηλεφωνική Γραμμή Υποστήριξης SOS, αυξήθηκαν κατά 230% αυτό μου έδωσε την ώθηση να [...]
Η απόδοση και αποτύπωση του γυναικείου σώματος ως σύμβολο προστασίας. Το έργο πραγματοποιήθηκε με την τεχνική της κυανοτυπίας, μιας φωτογραφικής μεθόδου όπου η εικόνα εμφανίζετε μέσω φωτοευαίσθητων υγρών με την έκθεση στο φως του ήλιου. Η διαδικασία αυτή, ως τελετουργική πράξη συμβολίζει τον εξαγνισμό και την διάθεση επούλωσης του πόνου. Η τελική εικόνα, ως λάβαρο [...]
Ο «ουρανός», ως σύμβολο του ιδανικού χωροχρόνου για να ζει κάποια. Εκεί, κυριαρχεί η ελευθερία και το ανάλαφρο, η απλότητα και η αρετή. Εκεί , η καθεμία επιλέγει για τον εαυτό της, την ζωή της, το σώμα και το πνεύμα της με βούληση ελεύθερη. Το «αιδοίο» , ως ένα σύμβολο για την θηλυκότητα, αν και [...]
«Άστρη σύνελθε! Επιτέλους πρέπει να καταλάβεις ότι τα πράγματα χρειάζονται το χρόνο τους!» Πάλι της άλλαζε το όνομα. Άκου Άστρη! Δεν του απάντησε. Κούνησε το κεφάλι, χαμήλωσε το βλέμμα και είδε το δεξί του χέρι να σφίγγει το τιμόνι, είδε τη βέρα που σήμερα είχε ξεχάσει να αφαιρέσει πριν την συναντήσει και ένα παλιό σημάδι [...]
Ξημερώθηκα διαβάζοντας ξανά και ξανά αυτό το γράμμα. Το αίμα που κυλούσε στις φλέβες μου, γεμάτο αλκοόλ, είχε δηλητηριάσει το σώμα μου. Στην καρδιά μου και πιο μέσα εκεί στα έγκατα της ανθρώπινης υπόστασής μας που δεν ξέρουμε τι έχει, γινόταν πόλεμος. Ό πιο σκληρός πόλεμος που έχει γραφτεί ποτέ. Με τα όπλα στραμμένα όλα [...]
- Μιά οικογένεια με καταγωγή από τη Μάνη. Ο πρωτότοκος τελείωσε το πολυτεχνείο το ’46, τη χρονιά που πέθανε ο πατέρας. Η μητέρα είχε τελειώσει το σχολαρχείο και είχε δουλέψει σε τράπεζα αλλά η θέση της συζύγου – μάνας και ιδιαίτερα μετά την αποχώρηση του πατέρα την καταδίκασε να παραμείνει εσώκλειστη στο σπίτι, φύλακα της [...]
Η γυναίκα του καθρέφτη της χαμογέλασε θλιμμένα.Τα σκισμένα χείλη της έκαναν το χαμόγελο τραγικό.Η μελανιά κάτω απο το δεξί μάτι της τόνιζε το γκριζογάλανο χρώμα του. Ένα μαύρο βαρύ σύννεφο που σκίαζε το γκριζογάλανο ουρανό και προμήνυε ότι σε λίγο θα άνοιγαν οι κρουνοί της απελπισίας και θα πότιζαν το άνυδρο έδαφος της ψυχής της. [...]
Είναι κάποια μέρη του κόσμου τόσο φωτεινά, που μπαίνει κανείς στην διαδικασία να αναρωτηθεί αν ο ήλιος παύει ποτέ να λάμπει. Ο ήλιος που ανατέλει νύχτα, με τη παλέτα έντονων νέον χρωμάτων και τα μοντέλα φωτιζόμαστε, κάνοντας μας να λάμπουμε για ένα στιγμιότυπο. Ένιωσα πως ο κόσμος γυρνούσε πιο αργά απόψε. Η αναμονή είχε τελειώσει. [...]
Πάλι περασμένες εννιά. Πάλι παρακοιμήθηκε. Ενοχές, ενοχές και πάλι ενοχές. Κρατώντας τον καφέ στο χέρι και όρθια καταμεσής του σαλονιού ρίχνει μια ματιά γύρω της. Το σπίτι δεν ήταν ποτέ τόσο συγυρισμένο και καθαρό. Όχι δηλαδή ότι απείχε πολύ από το συνηθισμένο διότι και σ’ αυτόν τον τομέα έναν ψυχαναγκασμό τον κουβαλούσε. Μεγάλωσε με μητέρα [...]
Στον περίβολο του καφενείου τα λευκά πλαστικά ποτηράκια είχαν σερβιριστεί με πικρό καφέ περιμένοντας τους καλεσμένους της τελετής. Ήταν λίγοι όσοι είχαν κάνει τον κόπο να παρευρεθούν και αρκετά από τα δεκάδες αραδιασμένα λευκά πλαστικά ποτηράκια έμοιαζαν παράταιρα. «Καλό κορίτσι, Θεός σχωρέσ’ το» «Καλό κορίτσι αλλά άτυχο» Έλεγαν και ρουφούσαν πικρό καφέ. Παρά την παγωμένη [...]
