Το βίντεο SILKWOR(K) είναι παράλληλη βιντεοπροβολή. Η ιδέα ξεκίνησε μ’ αφορμή κάποια αποθηκευμένα καλσόν σ’ ένα πατάρι. Η ιστορία αυτή του οικογενειακού παρελθόντος με οδήγησε στη βιντεοσκόπηση των γυναικών εργατριών μιας βιοτεχνίας καλσόν κατά τη διαδικασία παραγωγής, εν καιρώ κρίσης, όπου με ρυθμικές επαναλαμβανόμενες κινήσεις αφήνουν το άυλο αποτύπωμα της δράσης τους στο νάυλον. Είναι όλα εκείνα τα τελετουργικά καθημερινότητας της κάθε μίας, φορτισμένα με μοτίβα επανάληψης, υποδούλωσης, βίας, καταπίεσης κλπ. Η καθημερινή πρακτική της εργασίας συνυπάρχει με την ανάγκη έκδυσης από το κουκούλι και τις νόρμες. Έτσι προχώρησα σε έρευνα γύρω από τον μεταξοσκώληκα εργάτη που παράγει τη μεταξωτή ίνα εδώ και 5.000 χρόνια και οδηγήθηκα στην οικιακή σηροτροφία με επιθυμία ο κύκλος της ζωής αυτών των μεταξοσκώληκων να αποτελέσει μια «κουκουλοθεατρική» πράξη, ένα τελετουργικό καθημερινότητας, που θ’ αφήσει το δικό της ίχνος στο χρόνο, με την επιθυμία να βγουν τελικά από το κουκούλι τους και να πετάξουν ελεύθεροι.

Μαρία Ζητάκη
Η Μαρία Ζητάκη γεννήθηκε το 1979, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι εικαστικός με ενδιαφέρον στο ντοκιμαντέρ, το βίντεο και τη φωτογραφία. Παράλληλα εργάζεται ως καθηγήτρια Εικαστικών σε σχολεία της δημόσιας εκπαίδευσης. Έχει αποφοιτήσει από το Θ’ Εικαστικό Εργαστήριο Ζωγραφικής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας το 2016 και από το τμήμα Τεχνολογίας Γραφικών Τεχνών του ΤΕΙ Αθήνας το 2003. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στη Πολιτισμική Πληροφορική. Έχει σκηνοθετήσει το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους Πόθος με θέμα το προσφυγικό ζήτημα το 2017 το οποίο απέσπασε το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ μικρού μήκους στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ AegeanDocs στη Μυτιλήνη. Της αρέσει η επαφή με τη φύση, το διάβασμα, η γιόγκα και τα ταξίδια.