Το βίντεο έχει αναφορά στον Μπόρχες και στην εφεύρεση του Μορέλ. Όταν έγραψε το διήγημα το 1940 είχε προφητεύσει το πνεύμα της νέας εποχής συνειδητοποιώντας το τι επρόκειτο να συμβεί πολλά χρόνια αργότερα με την έκρηξη των ψηφιακών μέσων και το καθιστά προφητικό αλλά και μεταφυσικό. Καταγράφει με συστήματα σύγχρονης εποχής τον προσωπικό του φανταστικό χωροχρόνο βιώνοντας αυτά που δε μπορεί να ζήσει στην πραγματικότητα με εκείνη. Μοιάζει να βρίσκεται εγκλωβισμένος από τις μηχανές καταγραφής και στρέφεται στο φανταστικό στην ανατροπή και στην υπέρβαση. Η ζωή των γυναικών στον καθρέφτη αποτελείται από γυναικείες φιγούρες των φαντασιακών μορφών του Μορέλ που γεννούνται από το σκοτάδι. Οι στίχοι και η αφήγηση αναφέρονται στο ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου με τίτλο το κορμί και το σαράκι. Πολλές γυναίκες καταλήγουν να γίνουν σύμβολα και η ιδιωτική τους ζωή να απασχολεί τα media. Το βίντεο αναφέρεται στις γυναίκες που δημιουργούν, που μεταμορφώνονται μπροστά στον καθρέφτη, που περνάνε κρίση, που κινδυνεύουν, που κακοποιούνται, που αναζητούν την ισότητα στην εργασία, που σπάνε τα στερεότυπα, που παλεύουν για την ισότητα των φύλων. Ο νέος τρόπος ζωής και οι ανάγκες τις οδηγούν σε μια αυτοματοποίηση στους γυναικείους ρόλους που αφορούν τη συντήρηση της ομορφιάς, του ωραίου σώματος, της μητρότητας και φροντίδας του σπιτιού.

Μαρίνα Προβατίδου
Η Μαρίνα Προβατίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1978. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας ζωγραφική και χαρακτική. Αποφοίτησε από το μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, στο τμήμα Φωτογραφίας. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει πραγματοποιήσει έξι ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα.
Έχει βραβευτεί για το έργο της στην Ελλάδα και στην Ολλανδία όπου ζει τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Έχει ξεκινήσει να γράφει ποιήματα και να τα απαγγέλει στην Ελληνική γλώσσα στην Ολλανδία. Συνεργάζεται στο ερευνητικό πρόγραμμα @postasis/ MAD LAB / Van Abbe House Eindhoven. Έχει πειραματιστεί με την τεχνολογία και το βίντεο, τις εγκαταστάσεις, τη φωτογραφία και την ποίηση. Ερευνά και αναπτύσσει νέες γνώσεις μεταξύ τέχνης – βιογραφίας, ιστορίας και εμπειριών. Πειραματίζεται με διαφορετικές τεχνικές στην χαρακτική τέχνη και έχει δημιουργήσει έργα μεγάλης κλίμακας.
Το έργο της αφορά τον φεμινισμό και τη μετανάστευση, τις αιτίες και τις επιπτώσεις καθώς οι παππούδες της και οι γιαγιάδες της, βίωσαν την Ποντιακή γενοκτονία και μετακινήθηκαν από την περιοχή τον Πόντου στην Ελλάδα. Στόχος της δεν είναι μόνο να ευαισθητοποιήσει τον θεατή αλλά και να κινητοποιήσει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Τα έργα της είναι κοινωνικά σχόλια, αναπαραστάσεις μνήμης, εμπειρίες, απώλειες.