Ο Λάμπρος Λιάβας, είναι καθηγητής στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος του Μουσείου Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων Φ. Ανωγειανάκη – Κέντρο Εθνομουσικολογίας.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Σπούδασε νομικά και εθνολογία – εθνομουσικολογία στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στο Παρίσι. Παράλληλα, σπούδασε βυζαντινή μουσική και δημοτικό τραγούδι με τον Σίμωνα Καρά, πιάνο, αρμονία και αντίστιξη με τον Γιάννη Ιωαννίδη.

Ως εθνομουσικολόγος, έχει αναπτύξει ερευνητική, εκπαιδευτική και επιμορφωτική δραστηριότητα σε όλα τα είδη της ελληνικής μουσικής (λόγια, δημοτική, αστική και νεότερο ελληνικό τραγούδι). Έχει επιμεληθεί  βιβλιογραφικές, δισκογραφικές  και ηλεκτρονικές  εκδόσεις, εκθέσεις, συνέδρια, φεστιβάλ και συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει ασχοληθεί με την οργάνωση αρχείων, μουσική αρθρογραφία, μουσικοκριτική και παραγωγή ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών για την παραδοσιακή μουσική («Το Αλάτι της Γης», από το 1981 έως σήμερα). Στον χώρο του θεάτρου έχει ασχοληθεί με την έρευνα, μουσική επιμέλεια, συγγραφή κειμένων και σκηνοθετική επιμέλεια σε παραστάσεις αρχαίου δράματος, λυρικού και μουσικού θεάτρου, θεάτρου και σύγχρονου χορού. Ανάμεσα τους, τα αφιερώματα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τα 100 χρόνια της ελληνικής οπερέτας – Θεόφραστος Σακελλαρίδης (2007-8) και τον Κώστα Γιαννίδη (αναβίωση της οπερέτας «Το Μικρόβιο του Έρωτα», 2009-11), καθώς και για την παράσταση «Αναζητώντας τον Αττίκ» (2012).

Το 2011 εκδόθηκε από την Εμπορική Τράπεζα το βιβλίο του «Το ελληνικό τραγούδι από το 1821 έως τη δεκαετία του 1950».