Η συναισθηματική βία που επιβάλλει η κοινωνική και η οικογενειακή κατάσταση στη γυναίκα συνεχίζεται.
Νύφες/ Το καράβι ξεκινά για ένα υπερατλαντικό ταξίδι. Οι επιβάτες του είναι πολλές νεαρές κοπέλες. Κοπέλες που πραγματοποιούν ταυτόχρονα ένα “υπερατλαντικό” ταξίδι ψυχής. Αφήνουν πίσω τους ανεκπλήρωτους πόθους, μυστικούς έρωτες και νεανικά-επαναστατικά όνειρα. Υπέρβαση και αυτοθυσία, ξενιτιά και αποχωρισμός – ίσως και παντοτινός – φόβος για το άγνωστο και μία παράξενη πίκρα. Η κοινωνία και η οικογένεια θυματοποιεί τη γυναίκα και “καταργεί” την πραγματοποίηση του ερωτεύεσθαι φυσικώς, του ονειρεύεσθαι γενικώς και γίνονται τροχοπέδη στην ανάπτυξη της προσωπικότητας ενός ανθρώπου.
Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμα κοινωνίες και οικογένειες οι οποίες ταυτίζουν τη ζωή της γυναίκας με την αυτοθυσία της.

Ζεγγίνη Μυρτώ
Ονομάζομαι Ζεγγίνη Μυρτώ και είμαι 26 ετών. Γεννήθηκα στην Αθήνα, αλλά έζησα και μεγάλωσα στο Βόλο. Σπούδασα Αρχιτεκτονική (Πτυχίο – Άριστα) στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2012-2019) ,ενώ παράλληλα παρακολουθούσα συστηματικά μαθήματα χορού(κλασικό, μοντέρνο, σύγχρονο χορό και παραδοσιακούς χορούς).Έκτοτε δραστηριοποιούμαι εκεί. Έχω λάβει μέρος και βραβευθεί σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς στην Ελλάδα και την Ιταλία, ενώ παράλληλα παρακολουθούσα σεμινάρια χορού και θεατρικού φωτισμού.Την τρέχουσα περίοδο, εργάζομαι ως καθηγήτρια γραμμικού και ελεύθερου σχεδίου. Παράλληλα, παρακολουθώ ένα εντατικό πρόγραμμα μετεκπαιδευτικού χαρακτήρα πάνω στο σύγχρονο χορό και την performance, Redance, υπό την καθοδήγηση του Κωνσταντίνου Γεράρδου