Οι ρόλοι που συνδέονται με το φύλο δεν είναι παρά κοινωνικές
κατασκευές, οι οποίες καθορίζουν την κοινωνική ιεραρχία που οδηγεί αναπόφευκτα στην
κοινωνική ανισότητα. Μας ακολουθούν από τη γέννησή μας και συνδέονται στενά με τις
προσδοκίες της κοινωνίας, όπως αυτές ορίζονται από τα πολιτιστικά της χαρακτηριστικά και
την εκάστοτε κυρίαρχη αντίληψη. Σε αυτό το άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο
εγκλωβιστικό πλαίσιο, οι γυναίκες καλούνται συχνά να υποταχθούν στην ανδρική βούληση,
θυσιάζοντας ή απωθώντας τις δικές τους επιθυμίες και ανάγκες, τα δικά τους σχέδια και
όνειρα, προκειμένου να υπηρετήσουν τα συζυγικά καθήκοντα. Ποιοι πραγματικά θα
ήμασταν και πώς θα συμπεριφερόμασταν αν δεν υπήρχαν οι έμφυλοι ρόλοι;

Τυλιγμένη με ιστούς

Με μαλλιά μπερδεμένα,
πιασμένα όπως όπως μ’ ένα χτένι,
το κρεβάτι που εκείνος κοιμήθηκε
στρώνει,
διπλώνει κουβέρτες
και τα μαξιλάρια τινάζει.

Τα άπλυτα ρούχα
στο πλυντήριο βάζει,
φροντίζοντας να ξεχωρίσει
τα λευκά απ’ τα χρωματιστά,
τις πετσέτες απ’ τα υπόλοιπα,
πριν σιδερώσει και μαγειρέψει.

Ύστερα μαζεύει την κουζίνα,
τα λερωμένα πιάτα
της προηγούμενης μέρας πλένει,
και ψήνει έναν καφέ
που πίνει στο πόδι
ξεσκονίζοντας, τινάζοντας,
καταπίνοντας όλη τη σκόνη,
που έγινε πια ένα μ’ αυτή.

Τυλιγμένη με κλωστές και ιστούς,
που δεν λένε να την αφήσουν
ούτε κι όταν κοιμάται,
περιμένει την αράχνη του χρόνου
που απειλεί
ένα κομμάτι της να φάει κάθε μέρα,
ένα κομμάτι που δεν γίνεται
ποτέ ξανά αυτό που ήταν.

Πού είναι τα όνειρά σου, γυναίκα;

Ήθελε να πει τη γνώμη της
μα δεν την άκουγε κανείς
Ήθελε να θυμώσει
μα τα κορίτσια πρέπει να είναι γλυκομίλητα
Έπαιζε τα μαθηματικά στα δάχτυλα
αλλά της έλεγαν ότι τα κορίτσια δεν τα πάνε καλά με τους αριθμούς
Ήθελε να παντρευτεί αυτόν που ερωτεύτηκε
αλλά δεν της επέτρεπε ο πατέρας της να επιλέξει μόνη
Ήθελε να γίνει χειρουργός
αλλά της είπαν ότι αυτή είναι μια ανδρική ειδικότητα
Ήθελε να ντύνεται όπως θέλει
αλλά της είπαν ότι τα καλά κορίτσια ντύνονται σεμνά
Ήθελε να κάνει τη δουλειά που αγαπά
αλλά της έλεγαν ότι πρέπει να βρει μια πιο γυναικεία δουλειά
Ήθελε να μην παντρευτεί ποτέ
αλλά την φώναζαν γεροντοκόρη

Αλεξία Καλογεροπούλου
H Αλεξία Καλογεροπούλου σπούδασε Ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και
συνέχισε με άριστα τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων
Μαζικής Ενημέρωσης του ΕΚΠΑ, με ειδίκευση στις Πολιτισμικές Σπουδές και στην
Ανθρώπινη Επικοινωνία.
Έχει εκδώσει το βιβλίο «Είσαι το Κάρμα μου» (Allegro / Εμπειρία Εκδοτική, 2010) και τις
ποιητικές συλλογές «Λέξεις στην άμμο» (εκδ. 24γράμματα, 2019) και «Μεθεόρτια Έθιμα»
(εκδ. 24γράμματα, 2020). Διηγήματα και ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε
συλλογικές εκδόσεις και ανθολογίες και έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά
περιοδικά.